غزل به وصف تو، دلخواه می‌شود گاهی            اسیـر دست شعـف، آه می‌شـود گـاهی

ز معجـزات نگـاهت یکی هـمین باشد            که کـوه غـم به دلـم کاه می‌شود گاهی

همان زمان که زند پر به صحن گوهرشاد            سعـادتی‌ست که هـمراه می‌شود گاهی

و آن گدا که فقط آب و نان طلب کرده            ز بـارش کـرمت شـاه می‌شـود گـاهی

جمال خادم پیر تو بس که نورانی‌ست            خجـل ز تابش خود ماه می‌شود گاهی

اگر چه روسیهم،عاصیم، بدم، رحمی            فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی